Heling als bevrijding van angst
De nieuwe nadruk zal nu op heling liggen. Het wonder is het middel, de Verzoening het principe en de heling is het resultaat. Zij die spreken van: "Het wonder van heling" combineren twee orders van werkelijkheid foutief. Heling is geen wonder. De Verzoening, of het uiteindelijke wonder, is een remedie. Het is puur een middel, terwijl enige soort van heling een resultaat is.
De orde van de vergissing waarop de Verzoening wordt toegepast is irrelevant. Uiteindelijk is elke vorm van heling de bevrijding van angst. Maar om dit te ondernemen dien jij zelf niet bang te zijn. Jij begrijpt heling niet, vanwege jouw eigen angst. Ik heb er doorgaand op aangeduid en heb het soms, wanneer jij niet bang was, heel direct gesteld dat jij anderen dient te helen. De reden is dat hun heling louter getuigt, of blijk geeft van de jouwe.
Een grote stap in het Verzoeningsplan is het ontdoen van vergissingen op alle niveaus. Ziekte, wat werkelijk 'niet in jouw juiste geest zijn' is, is het resultaat van niveauverwarring - in de zin dat het altijd het verkeerde geloof bevat dat, wat op één niveau verkeerd zit, een ander niveau nadelig kan beïnvloeden.
Wij hebben constant gerefereerd naar wonderen als de middelen om niveauverwarring te ontdoen. In werkelijkheid moeten alle vergissingen worden gecorrigeerd op het niveau waar zij plaats vinden. Alleen de geest is tot vergissen in staat. Het lichaam kan zich abusievelijk gedragen, maar dit is alleen omdat het op onjuist denken heeft gereageerd. Het lichaam kan niet scheppen en het geloof dat het dat kan - een fundamentele vergissing die verantwoordelijk is voor veel van de misvattingen waarnaar reeds is gerefereerd - produceert alle fysieke symptomen.
Alle fysieke ziekte representeert een geloof in magie. De gehele vervorming, waardoor magie werd geschapen, berust op het geloof dat er een scheppend vermogen in materie is die de geest kan beheersen. Deze misvatting kan op twee manieren werken; er kan abuis worden geloofd dat de geest in het lichaam kan misscheppen, of dat het lichaam in de geest kan misscheppen. Als het duidelijk gemaakt kan worden dat de geest, die alleen op het creatieve niveau bestaat, niet voorbij zichzelf kan scheppen - dan behoeft geen van beide verwarringen voor te vallen.
De reden waarom alleen de geest kan scheppen, is meer voor de hand liggend dan onmiddellijk duidelijk kan zijn. De Ziel is geschapen. Het lichaam is een leermiddel voor de geest. Leermiddelen zijn in zichzelf geen lessen. Hun doel is louter het denken van de leerling te vergemakkelijken. Het meeste wat een misbruik van een leermiddel kan doen is falen te vergemakkelijken. Het heeft in zichzelf geen vermogen om feitelijke leervergissingen aan te brengen.
Het lichaam, mits juist begrepen, deelt de onaantastbaarheid van de Verzoening als een naar tweekanten snijdende applicatie. Dit is niet omdat het lichaam een wonder is, maar omdat het van nature niet open is voor misinterpretatie. Het lichaam is louter een feit. De vermogens ervan kunnen en zijn frequent, overgeëvalueerd. Hoe dan ook is het bijna onmogelijk om het bestaan ervan te ontkennen. Zij die dat doen laten zich in met een uitzonderlijk onwaardige vorm van ontkenning. Het gebruik van het woord 'onwaardig' hier, duidt simpelweg aan dat het niet nodig is om de geest te beschermen door het geestloze te ontkennen. Er bestaat geen twijfel dat de geest kan misscheppen. Als men dit onfortuinlijke aspect van zijn vermogen ontkent, ontkent men eveneens het vermogen zelf.
Alle materiële middelen die de mens accepteert als remedies voor lichamelijke ziekten zijn simpelweg herformuleringen van magische principes. Het was het eerste niveau van de vergissing om te geloven dat het lichaam zijn eigen ziekte schiep. Daarna is het een tweede misstap om te pogen het te helen door non-creatieve middelen. Daar volgt hoe dan ook niet uit dat de toepassing van deze heel zwakke correctiemiddelen des duivels zijn. Soms heeft de ziekte een zodanig grote greep op de geest van het individueel dat het hem ontoegankelijk voor de Verzoening maakt.
In dit geval zou iemand er wijzer aan doen een compromisaanpak te benutten, waarbij iets van buitenaf tijdelijk helend geloof geeft. Dit is omdat het laatste wat een niet rechtgeaarde (of zieke) persoon nodig heeft, een toename van angst is. Zij bevinden zich reeds in een door angst verzwakte staat. Als zij op een ongepaste manier worden blootgesteld aan een puur en onvervalst wonder, kan dit hun in paniek werpen. Dit is alleszins mogelijk voor te vallen wanneer omgekeerde waarneming het geloof heeft geïnduceerd dat wonderen beangstigend zijn.
De waarde van de Verzoening ligt niet in de manier waarop die wordt uitgedrukt. In feite, als het waarachtig wordt gebruikt zal het onvermijdelijk worden uitgedrukt op een manier die het meest behulpzaam is voor de ontvanger, niet de gever. Dit betekent dat een wonder, om zijn volle doeltreffendheid te bereiken, uitgedrukt moet worden in een taal die de ontvanger zonder angst kan begrijpen. Het volgt daaruit in geen geval dat dit het hoogste niveau van communicatie is waar hij toe in staat is. Maar het betekent dat dit het hoogste niveau van communicatie is waar hij nu toe in staat is.
De gehele doelstelling van het wonder is om het niveau van communicatie omhoog te brengen, niet om regressie (als onjuist gebruik) erop aan te brengen. Voordat het veilig is om wonderwerkers op deze wereld los te laten, is het essentieel dat zij volledig de angst voor bevrijding begrijpen. Anders kunnen zij onopzettelijk het verkeerde geloof aan brengen dat bevrijding gevangenschap is, wat erg overheersend is.
Deze miswaarneming verrees vanuit het geprobeerde beschermingsmiddel (of de misverdediging) dat pijn tot het lichaam beperkt kan worden. Dit was vanwege de veel grotere angst (welke deze tegenspreekt) dat de geest zichzelf pijn kan doen. Geen van beide vergissingen is werkelijk betekenisvol, want de misscheppingen van de geest bestaan niet werkelijk. Dat te herkennen is een veel beter beschermingsmiddel dan enige vorm van niveauverwarring, vanwege de voordelen van het introduceren van de correctie op het niveau van de vergissing.
Het is essentieel dat de herinnering aan het feit dat alleen de geest in het geheel kan scheppen, bij jou blijft. Impliciet hierin is het logische gevolg dat de correctie op het gedachteniveau thuishoort en niet op enig niveau waarop de schepping niet toepasbaar is. Om een eerder standpunt te herhalen en tevens om het wat uit te breiden; de Ziel is reeds volmaakt en behoeft daartoe geen correctie. Het lichaam bestaat niet werkelijk, behalve als een leermiddel voor de geest. Dit leermiddel is niet werkelijk tot onderwerp voor zijn eigen vergissingen, omdat het werd geschapen maar niet scheppend is. Het zou dan overduidelijk moeten zijn, dat de schepper corrigeren (of hem aansporen tot het opgeven van misscheppen) de enige toepassing van de schepping is die van nature werkelijk betekenisvol is.
Wij hebben al eerder gezegd dat magie in wezen het geestloze of destructieve (misschapen) gebruik van de geest is. Fysieke medicijnen zijn vormen van 'betoveringen'. In zekere zin zijn zij een meer welwillende vorm, in dat zij niet de misvatting van bezit impliceren die binnentreed wanneer een geest gelooft dat het een ander kan bezitten. Daar dit aanmerkelijk minder gevaarlijk is, alhoewel nog steeds incorrect, heeft het zijn voordelen. Het is met name behulpzaam voor de therapeut die werkelijk wil helen, maar zelf nog steeds bang is. Door fysieke vormen te gebruiken om te helen, mengt hij zich niet in enige vorm van slavernij, alhoewel hij niet de Verzoening toepast. Dit betekent dat zijn geest door angst is afgestompt, maar niet actief in vervorming is betrokken.
Zij die bang zijn om de geest te gebruiken om te helen doen er juist aan het te vermijden, want het simpele feit dat zij bang zijn heeft hun kwetsbaar voor misscheppen gemaakt. Zij zijn daarom genegen om enige heling, die zij mogelijkerwijze voortbrengen, verkeerd te begrijpen en, omdat egocentriciteit en angst meestal gezamenlijk voorvallen, zullen zij niet in staat blijken de werkelijke Bron van heling te accepteren. Onder deze omstandigheden is het veiliger voor hen om tijdelijk op fysiek helende middelen te vertrouwen, omdat zij die niet onterecht als hun eigen scheppingen kunnen waarnemen. Zo lang als hun eigen kwetsbaarheid aanhoudt, is het essentieel om hen te weerhouden van wonderen zelfs maar te proberen.
Wij zeiden in een voorgaand gedeelte dat het wonder een uitdrukking van een wonderbaarlijke geestestoestand is. Een wonderbaarlijk geestestoestand betekent louter rechtgeaard zijn in de zin waarin we het nu gebruiken. Rechtgeaard zijn brengt de geest van de wonderwerker, of de ontvanger van het wonder, noch in vervoering, noch depriveert het hem. Echter, als een scheppende actie, hoeft het wonder niet de juiste geestestoestand van de ontvanger af te wachten. In feite, het is zijn doel om hem tot zijn rechtgeaardheid te herstellen. Maar het is essentieel dat de wonderwerker in zijn juiste geest is of hij zal niet in staat zijn de juiste geestestoestand in iemand anders te bewerkstelligen.
De heler die op zijn eigen gereedheid steunt, brengt zijn begrip in gevaar. Hij is volmaakt veilig zolang als hij volledig onbezorgd is over zijn eigen gereedheid, maar een volledig vertrouwen in het mijne onderhoudt. Vergissingen van dit soort produceren erg onvoorstelbaar gedrag, wat gewoonlijk een punt aanraakt van onderliggende non-bereidheid om mee te werken.
Deze vergissingen introduceren onvermijdelijk inefficiëntie in het gedrag van de wonderwerker en ontwrichten tijdelijk zijn wonderbaarlijk geestestoestand. Wij hebben voor alle correctieve processen gesteld dat wij eerst herkennen dat dit angst is. Tenzij angst was binnengetreden, zou de correctieve procedure nooit nodig zijn geweest. Als jouw wonderen werkende gesteldheid niet werkt, is het altijd omdat angst erin is binnengetreden en het heeft ontzet.
Alle vormen van niet rechtgeaard zijn, zijn het gevolg van een weigering om de Verzoening voor jezelf te aanvaarden. Wanneer de wonderwerker de Verzoening accepteert, plaatst hij zichzelf in een positie waarin hij herkent dat degenen die heling nodig hebben simpelweg diegenen zijn die dat nog niet hebben gedaan. De reden dat jij de onmetelijke stralingsdraagwijdte van jouw innerlijke illuminatie voelde, is dat jij je bewust was dat rechtgeaard zijn heling is.
De enige verantwoordelijkheid van de wonderwerker is om de Verzoening voor zichzelf te accepteren. Dit betekent dat hij weet dat de geest het enige scheppende niveau is en dat zijn vergissingen door de Verzoening zijn geheeld. Als hij dit eenmaal accepteert, kan zijn geest alleen maar helen. Door zijn geest enig destructief potentieel te ontkennen en de puur constructieve vermogens ervan te herstellen, heeft hij zich in een positie geplaatst waar hij de niveauverwarring van anderen kan ontdoen. De boodschap die hij dan aan anderen geeft, is de waarheid dat hun geesten werkelijk overeenkomstig constructief zijn en dat hun eigen misscheppingen hun geen pijn kunnen doen.
Door dit te bevestigen bevrijdt de wonderwerker de geest van het overevalueren van zijn eigen leermiddel (het lichaam) en hersteld hij de geest naar zijn waarachtige positie als de leerling. Het zou opnieuw benadrukt moeten worden dat het lichaam niet leert, net zo min als dat het schept. Als een leermiddel volgt het louter de leerling, maar als het vals wordt toepast met zelfinitiatief wordt het een serieuze obstructie voor het leren dat het zou bewerkstelligen.
Alleen de geest is in staat tot verlichting. De Ziel is reeds verlicht en het lichaam zelf is te dicht. De geest kan hoe dan ook zijn eigen verlichting naar het lichaam brengen door te herkennen dat dichtheid het tegenovergestelde is van intelligentie en daarom niet ontvankelijk voor onafhankelijk leren. Het wordt echter eenvoudig in lijn gebracht met een geest die heeft geleerd voorbij de dichtheid naar het licht te kijken.
Correctief leren begint altijd met het ontwaken van het spirituele oog en het wegkeren van het geloof in fysiek zicht. De reden dat dit angst met zich mee brengt is dat de mens bang is voor wat zijn spirituele oog zal zien, wat is waarom hij het in de eerste plaats heeft gesloten. Wij zeiden reeds eerder dat het spirituele oog geen vergissingen kan zien en alleen in staat is om eraan voorbij te zien naar de verdediging van de Verzoening. Er bestaat geen twijfel dat het spirituele oog extreem ongemak veroorzaakt door wat het ziet. Wat de mens vergeet is dat het ongemak niet de uiteindelijke uitkomst van zijn waarneming is. Wanneer het spirituele oog is toegestaan op het bevlekte altaar te zien, kijkt het eveneens onmiddellijk naar de Verzoening. Alles wat resulteert uit een accuraat spiritueel bewustzijn, is louter gericht naar de correctie. Ongemak wordt alleen veroorzaakt om de behoefte om geforceerd te corrigeren naar het bewustzijn te brengen.
Wat het fysieke oog ziet is niet correctief, noch kan het gecorrigeerd worden door enig middel wat fysiek kan worden waargenomen. Zolang als een mens gelooft in wat zijn fysieke zicht hem verteld, zal al zijn correctieve gedrag verkeerd gericht zijn. De reden waarom de werkelijke visie is verduisterd, is omdat de mens het niet kan verduren om zijn eigen bevlekte altaar te zien. Maar daar het altaar bevlekt is wordt dit feit dubbel gevaarlijk, tenzij het is waargenomen. Deze waarneming is geheel zonder bedreiging vanwege de Verzoening. De angst voor heling verrijst uiteindelijk vanuit een non-bereidheid om het onherroepelijke feit te accepteren dat heling noodzakelijk is. De angst verrijst vanwege de noodzakelijke bereidheid om te kijken naar wat de mens zichzelf heeft aangedaan.
Heling was een vermogen dat na de scheiding aan de mens werd verleend, omdat het ervoor volledig onnodig was. Zoals alle aspecten van het ruimtetijd geloof, is het helende vermogen tijdelijk. Echter, zolang als tijd aanhoudt, blijft heling onder de sterkere menselijke beschermingen. Dit is omdat heling altijd op liefdadigheid berust en liefdadigheid is een manier van de volmaaktheid van een ander waar te nemen zelfs als hij het niet in zichzelf kan zien. De meeste verheven concepten, waar de mens nu toe in staat is, zijn tijdafhankelijk. Liefdadigheid is werkelijk een zwakkere reflectie van een veel meer vermogende omvatting van liefde, wat ver voorbij enige vorm van liefdadigheid is waar de mens vooralsnog zicht op heeft.
Liefdadigheid is essentieel voor rechtgeaardheid, in de beperkte zin waarin rechtgeaard zijn nu verworven kan worden. Liefdadigheid is een manier van naar een ander zien alsof hij al ver voorbij zijn eigenlijke vervullingen in tijd is gegaan. Daar zijn eigen denken gebrekkig is kan hij zelf de Verzoening niet zien, of hij zou in het geheel geen behoefte aan liefdadigheid hebben. De liefdadigheid die hem is toegewezen is beide een erkenning dat hij zwak is en een herkenning dat hij sterker zou kunnen zijn. De manier waarop deze beide overtuigingen zijn gesteld impliceert duidelijk hun afhankelijkheid van tijd en maakt het nogal duidelijk dat liefdadigheid binnen het kader van de menselijke beperkingen ligt, alhoewel ten opzichte van de hogere niveaus.
Wij zeiden al eerder, in feite twee keer, dat alleen de Openbaring tijd overstijgt. Het wonder, als een uitdrukking van menselijke liefdadigheid, kan het op z'n best bekorten. Het moet echter begrepen worden, dat wanneer een mens een wonder aan een ander aanbiedt, hij de tijd van lijden voor beide verkort. Dit introduceert een correctie in het Verslag, wat terugwerkend zowel als progressief corrigeert.
